Zarząd Stowarzyszenia 2019:
1. Maria Pigulska - prezes
2. Edwad Kędzia - wiceprezes
3. Dorota Walkowiak - sekretarz
4. Maria Ambroży - skarbnik
5. Marek Graj - członek
Komisja Rewizyjna:
1. Beata Jeżewska - przewodnicząca
2. Anna Mróz - członek
3. Agnieszka Sokaluk - czlonek
Członkowie stowarzyszenia 2019
1. Andrzej Missalla
2. Edward Kędzia
3. Ryszard Biel
4. Wioletta Kamionka
5. Zofia Calińska
6. Katarzyna Lisiak
7. Anna Rospondek
8. Anna Mróz
9. Beata Jeżewska
10. Wanda Świerczyk
11. Dorota Walkowiak
12. Jerzy Bojszczak
13. Justyna Szymendera
14. Violetta Sikora
15. Katarzyna Szymasek
16. Maria Pigulska
17. Piotr Wojtecki
18. Agnieszka Sokaluk
19. Tomasz Sokaluk
20. Bartosz Zajdler
21. Wioleta Mróz
22. Magdalena Mądra
23. Mirosława Piasecka - Tworek
24. Patrycja Gaszyńska
25. Aniela Puchała
25. Maria Ambroży
26. Antoni Szymczak
27. Marek Graj
28. Zofia Kownacka.
29. Aleksandra Muszyńska
30. Alicja Plichta.
Honorowi Członkowie Stowarzyszenia
1. Lech Janicki
2. Adam Mickiewicz
3. Piotr Bartz
Zarząd Stowarzyszenia do 2018 roku.
1. Maria Pigulska - Prezes
2. Mirosław Borkowski - Wiceprezes
3. Dorota Walkowiak - Sekretarz
4. Piotr Wojtecki - Skarbnik
5. Edward Kędzia - Członek
Komisja rewizyjna:
1. Agnieszka Sokaluk
2. Beata Jeżewska
3. Anna Mróz
Członkowie założyciele
1. Andrzej Missalla
2. Edward Kędzia
3. Jan Ambroży
4. Ryszard Biel
5. Jerzy Śpigiel
6. Anna Gierz
7. Anna Rospondek
8. Krzysztof Rospondek
9. Wanda Świerczyk
10. Dorota Walkowiak
11. Małgorzata Cięzka
12. Jerzy Bojszczak
13. Justyna Szymendera
14. Violetta Sikora
15. Katarzyna Szymasek
16. Izabela Czajkowska
17. Sebastian Stafecki
18. Mirosław Borkowski
19. Maria Wróbel
20. Sylwia Gierz
21. Łukasz Śmiatacz
Członkowie stowarzyszenia do 2018
1. Andrzej Missalla
2. Edward Kędzia
3. Jan Ambroży
4. Ryszard Biel
5. Wioletta Kamionka
6. Zofia Calińska
7. Katarzyna Lisiak
8. Anna Rospondek
9. Anna Mróz
10. Beata Jeżewska
11. Wanda Świerczyk
12. Dorota Walkowiak
13. Jerzy Bojszczak
14. Justyna Szymendera
15. Violetta Sikora
16. Katarzyna Nasiadek
17. Mirosław Borkowski
18. Maria Pigulska
19. Piotr Wojtecki
20. Agnieszka Sokaluk
21. Tomasz Sokaluk
22. Jakub Studziński
23. Agnieszka Józefiak
24. Zofia Idczak
25. Bartosz Zajdler
26. Wioleta Mróz
27. Magdalena Mądra
28. Mirosława Piasecka - Tworek
29. Patrycja Gaszyńska
30. Aniela Puchała
31. Maria Ambroży
32. Antoni Szymczak
33. Marek Graj
34. Zofia Kownacka.
Honorowi Członkowie Stowarzyszenia
1. Lech Janicki
2. Adam Mickiewicz
3. Piotr Bartz
STATUT
STOWARZYSZENIA KULTURALNO-EDUKACYJNEGO
„STACJA BUKOWNICA”
Rozdział I
Postanowienia ogólne
§ 1
1. Stowarzyszenie nosi nazwę: Stowarzyszenie Kulturalno-Edukacyjne „Stacja Bukownica”
2. Stowarzyszenie może używać wyróżniającego je znaku graficznego, który wraz z nazwą korzysta z ochrony prawnej.
3. Stowarzyszenie realizuje swoje cele statutowe.
4. Stowarzyszenie w swojej działalności kieruje się zasadą szacunku wobec osobistych
poglądów oraz osób korzystających z jego pomocy.
5. Stowarzyszenie działa na rzecz całego społeczeństwa, a w szczególności na rzecz
środowisk małych miasteczek i wsi Wielkopolski oraz środowiska twórców i animatorów kultury.
6. Stowarzyszenie utworzone jest na czas nieoznaczony.
§ 2
1. Terenem działania Stowarzyszenia jest obszar Rzeczpospolitej Polskiej, ze szczególnym uwzględnieniem województwa wielkopolskiego.
2. Dla realizacji celów statutowych Stowarzyszenie może prowadzić działania poza granicami kraju na terenie innych państw, z poszanowaniem tamtejszego prawa.
§ 3
Siedzibą Stowarzyszenia jest wieś Bukownica w Gminie Grabów nad Prosną.
§ 4
Stowarzyszenie posiada osobowość prawną.
§ 5
Stowarzyszenie opiera swoją działalność na pracy społecznej członków. Do realizacji
swoich celów może zatrudniać pracowników, także członków Stowarzyszenia.
§ 6
Stowarzyszenie może używać oznak i pieczęci, na zasadach określonych w przepisach szczególnych.
§ 7
1. Stowarzyszenie może być członkiem krajowych i międzynarodowych organizacji o tym samym profilu działania.
2. O przystąpieniu do organizacji, o których mowa w ust. 1., bądź wystąpieniu z nich
decyduje Zarząd.
Rozdział II
Cele Stowarzyszenia i sposoby realizacji
§ 8
Celem Stowarzyszenia jest:
1. Podtrzymywanie tradycji narodowej oraz rozwój świadomości narodowej, obywatelskiej i kulturowej.
2. Rozwijanie wspólnot i społeczności lokalnych.
3. Wyrównywanie szans życiowych osób w trudnej sytuacji materialnej, środowisk
marginalizowanych i niepełnosprawnych.
4. Prowadzenie i upowszechnianie działalności artystycznej, edukacyjnej, sportowej,
turystycznej, ekologicznej, rekreacyjnej, zdrowotnej, wypoczynkowej i społecznej.
5. Rozwijanie, promowanie i współtworzenie kultury, sztuki i ochrona dóbr kultury i
dziedzictwa narodowego.
6. Wspomaganie rozwoju demokracji i postaw obywatelskich.
7. Badanie i dokumentowanie obszarów kultury i tradycji.
8. Udzielanie pomocy grupom twórczym, twórcom indywidualnym oraz grupom i
animatorom lokalnym.
9. Wspomaganie procesu integracji europejskiej oraz działania na rzecz tolerancji, rozwijania
kontaktów i współpracy między społecznościami.
10. Techniczna, szkoleniowa, informacyjna pomoc organizacjom pozarządowym.
11. Promowanie oraz informowanie o działalności i przedsięwzięciach Stowarzyszenia.
12. Remonty, konserwacja i naprawy siedziby stowarzyszenia oraz przyległego terenu i linii kolejowej.
§ 9
Stowarzyszenie realizuje swoje cele poprzez:
1.Tworzenie, prezentowanie i promowanie przedsięwzięć o charakterze artystycznym
i kulturotwórczym w tym w szczególności poprzez przedstawienia teatralne.
2. Organizowanie seminariów, konferencji, spotkań, kursów, przeglądów, konkursów,
festiwali, warsztatów artystycznych, wystaw, koncertów, przedstawień, spektakli, projekcji filmowych i multimedialnych oraz programów edukacyjnych, ekologicznych, turystycznych, sportowych, rekreacyjnych, zdrowotnych, wypoczynkowych i społecznych.
3. Promocję specjalistów z dziedziny sztuki, kultury i edukacji.
4. Realizację projektów animujących społeczności lokalne.
5. Realizację przedsięwzięć o charakterze szkoleniowym, w tym warsztaty, szkolenia,
konsultacje dla organizacji pozarządowych oraz środowiska kulturalnego.
6. Realizacje projektów socjokulturalnych.
7. Podnoszenie kwalifikacji osób ze środowisk marginalizowanych.
8. Podnoszenie kwalifikacji liderów i pracowników organizacji pozarządowych lub
zajmujących się kulturą w środowiskach lokalnych.
9. Realizację projektów międzynarodowych, interdyscyplinarnych i promujących
wielokulturowość.
10. Wydawanie i kolportowanie materiałów i wydawnictwa związanych z działalnością
Stowarzyszenia.
11. Adaptację pomieszczeń i obejścia wokół stacji na cele statutowe.
12. Gromadzenie środków finansowych na cele statutowe poprzez składki
członkowskie, darowizny, spadki, dotacje i granty, zapisy i odpisy oraz ofiarność
publiczną.
Rozdział III
Członkowie, ich prawa i obowiązki
§ 10
1. Członkiem Stowarzyszenia może być każdy obywatel Polski jak również
cudzoziemiec bez względu na miejsce zamieszkania.
2. Członkami stowarzyszenia mogą być osoby fizyczne i osoby prawne. Osoby prawne mogą być jedynie członkami wspierającymi stowarzyszenia.
3. Członkiem Stowarzyszenia może być osoba fizyczna, która ukończyła 16 lat, nie
pozbawiona praw publicznych i akceptująca statutowe cele Stowarzyszenia. We
władzach Stowarzyszenia większość muszą stanowić osoby posiadające pełną zdolność do czynności prawnych.
4. Członkowie Stowarzyszenia dzielą się na:
a) członków zwyczajnych
b) członków honorowych
c) członków wspierających
5. Członkiem wspierającym może być osoba fizyczna lub prawna zainteresowana
działalnością Stowarzyszenia, która zadeklarowała na jego rzecz pomoc finansową lub rzeczową. Osoba prawna działa w Stowarzyszeniu poprzez swojego przedstawiciela.
6. Członkiem honorowym może być osoba, która wniosła wybitny wkład w rozwój idei
Stowarzyszenia lub w inny szczególny sposób wniosła zasługi dla Stowarzyszenia.
7. Członkostwo w Stowarzyszeniu może uzyskać osoba, która wypełni i podpisze deklarację członkowską.
8. Członków zwyczajnych i wspierających przyjmuje w drodze uchwały Zarząd, na podstawie deklaracji.
9. Nadanie godności członka honorowego następuje poprzez uchwałę Walnego Zebrania Członków, na wniosek Zarządu.
§ 11
1. Członkowie zwyczajni mają prawo:
a) brać czynny udział w pracach Stowarzyszenia
b) brać udział w Walnym zebraniu członków
c) wybierać i być wybieranym do wszystkich organów zgodnie z postanowieniami
niniejszego statutu.
d) uzyskiwać wszelkie informacje od władz stowarzyszenia o ich działalności.
e) brać udział w imprezach, projektach i przedsięwzięciach organizowanych przez
Stowarzyszenie
f) korzystać z pomieszczeń i sprzętu będących w użytkowaniu lub posiadaniu przez
Stowarzyszenie
g) nosić oznakę organizacyjną, jeśli taka zostanie przyjęta przez Walne Zebranie
Członków
h) zaskarżać uchwały bądź orzeczenia władz Stowarzyszenia w sprawach członkowskich.
2. Członkowie wspierający oraz członkowie honorowi nie posiadają czynnego ani
biernego prawa wyborczego oraz czynnego prawa głosu, posiadają natomiast prawo głosu doradczego.
3. Członkowie zwyczajni mają obowiązek:
a) dbania o dobre imię Stowarzyszenia,
b) aktywnego brania udziału w pracach stowarzyszenia i propagowania jego celów i
działań,
c) przestrzegania statutu, regulaminów i uchwał władz Stowarzyszenia,
d) wnoszenia składek członkowskich i innych świadczeń obowiązujących w
Stowarzyszeniu.
4. Członek wspierający ma obowiązek regularnego wywiązywania się z deklarowanych
świadczeń oraz przestrzegania statutu, uchwał i regulaminów władz Stowarzyszenia.
5. Członkowie honorowi zwolnieni są z opłacenia składek członkowskich.
6. Członkostwo ustaje wskutek:
a) śmierci członka lub utraty przez członka wspierającego osobowości prawnej
b) dobrowolnego wystąpienia zgłoszonego na piśmie do Zarządu po uprzednim
uregulowaniu składek oraz innych zobowiązań wobec Stowarzyszenia
c) wykreślenia z listy członków.
7. Pozbawienie członkostwa przez wykreślenie z listy członków może nastąpić:
a) jeżeli członek nie spełnia wymagań ustawowych
b) zalega z płatnością składek powyżej 10 miesięcy i mimo wezwania, świadczenia tego nie spełnia,
c) z powodu działań sprzecznych z celami stowarzyszenia lub działań na jego szkodę,
d) nie przestrzegania postanowień statutu, regulaminów i uchwał władz Stowarzyszenia
e) na skutek prawomocnego orzeczenia sądu powszechnego, orzekającego karę dodatkową pozbawienia praw publicznych,
f) pozbawienia godności członka honorowego, w wyniku uchwały władz Stowarzyszenia, które tę godność nadały.
§ 12
1. W przypadkach określonych w paragrafie 11 ust. 7 orzeka Zarząd. Od tej uchwały członek może złożyć odwołanie do Walnego Zebrania Członków w terminie 30 dni od doręczenia łub powiadomienia o decyzji.
2. Dla osób, którym odmówiono prawa członkostwa stosuje się odpowiednio zasady określone w ust. 1 dotyczące możliwości odwołania się.
3. Ponowne przyjęcie do Stowarzyszenia osób, które utraciły członkostwo zwyczajne lub wspierające, na podstawie paragrafu 11, ust. 7 pkt. b) następuje na podstawie uchwały Zarządu.
Rozdział IV
Struktura i władze Stowarzyszenia
§ 13
1.Władzami Stowarzyszenia są:
a) Walne Zebranie Członków Stowarzyszenia,
b) Zarząd,
c) Komisja Rewizyjna.
2. W przypadku ustąpienia, wykluczenia lub śmierci członka władz Stowarzyszenia w trakcie kadencji, skład osobowy tych władz jest uzupełniony spośród nie wybranych kandydatów, w oparciu o liczbę uzyskanych głosów. W wypadku braku lub niewystarczającej liczby wybranych kandydatów, ogłasza się wybory uzupełniające. Liczba w ten sposób wybranych członków władz Stowarzyszenia nie może przekroczyć połowy liczby członków pochodzących z wyboru.
3. Członkowie Zarządu i Komisji Rewizyjnej wybierani są zwykłą większością głosów przez Walne Zebranie w głosowaniu jawnym. Wybór władz następuje spośród nieograniczonej liczby kandydatów.
4. Kadencja Zarządu i Komisji Rewizyjnej trwa 4 lata. Jeśli Walne Zebranie nie wybiera w wyznaczonym terminie członków któregokolwiek organu władzy Stowarzyszenia, ich kadencja zostaje przedłużona automatycznie o kolejne 4 lata.
Walne Zebranie Członków
§ 14
1. Najwyższą władzą Stowarzyszenia jest Walne Zebranie Członków.
2. W Walnym Zebraniu Członków biorą udział:
a) z głosem stanowiącym - członkowie zwyczajni
b) z głosem doradczym - członkowie wspierający, honorowi i zaproszeni goście.
3. Do kompetencji Walnego Zebrania należy:
a) rozwiązywanie Stowarzyszenia i przeznaczenia jego majątku,
b) uchwalanie zmian Statutu oraz uchwalanie i kształtowanie programu Stowarzyszenia,
c) wnioskowanie do Zarządu o podjęcie uchwały w sprawie współpracy z innymi
organizacjami,
d) wybór oraz odwoływanie członków Zarządu i Komisji Rewizyjnej
e) nadawanie godności członka honorowego,
f) rozpatrywanie odwołań od uchwał Zarządu w sprawach członkowskich,
g) rozpatrywanie sprawozdań z działalności Zarządu i zatwierdzanie sprawozdań Zarządu i Komisji Rewizyjnej,
h) udzielanie absolutorium dla ustępującego Zarządu na wniosek Komisji Rewizyjnej,
i) uchwalanie czasowego lub trwałego zwolnienia członka z obowiązku opłacania składki, uchwalanie umorzenia zaległości finansowych członka wobec Stowarzyszenia,
j) uchwalanie minimalnych składek członkowskich oraz uchwalanie upoważnienia Zarządu do decydowania w sprawach składek członkowskich.
§ 15
1. Walne zebranie zwoływane jest przez Zarząd obligatoryjnie nie rzadziej niż raz na rok.
2. O terminie Walnego Zebrania zawiadamia się członków na piśmie lub w inny skuteczny sposób najpóźniej 14 dni przed terminem zebrania.
3. Obrady otwiera Prezes Zarządu i ogłasza wybory Przewodniczącego Walnego Zebrania i protokolanta. Obradami Walnego zebrania Członków kieruje wybrany Przewodniczący Walnego Zebrania, a protokół sporządza wybrany protokolant.
4. Nadzwyczajne Walne Zebranie zwoływane jest przez Zarząd z własnej inicjatywy, na żądanie Komisji Rewizyjnej, na pisemny wniosek 1/3 członków zwyczajnych. O terminie Nadzwyczajnego Walnego Zebrania zawiadamia się członków na piśmie lub w inny skuteczny sposób najpóźniej 14 dni przed terminem zebrania. Zarząd zobowiązany jest do zwołania Nadzwyczajnego Walnego Zebrania Członków w terminie 2 miesięcy od dnia otrzymanego żądania lub wniosku. Nadzwyczajne Walne Zebranie Członków obraduje tylko nad sprawami, dla których zostało zwołane.
5. Zarząd zobowiązany jest do przedstawienia planowanego porządku obrad. Proponowany porządek obrad może zostać przez Walne Zebranie zmieniony lub rozszerzony.
6. Uchwały Walnego Zebrania zapadają zwykłą większością głosów przy obecności:
a) w I terminie - przy obecności co najmniej połowy uprawnionych do głosowania
b) w II terminie - wyznaczonym w tym samym dniu, 30 minut później niż termin pierwszy bez względu na liczbę osób uprawnionych do głosowania.
W razie równości głosów rozstrzyga głos oddany przez Przewodniczącego
Walnego Zebrania.
7. Do zmiany Statutu, odwołania członka władz Stowarzyszenia oraz rozwiązania
Stowarzyszenia niezbędna jest większość 2/3 głosów przy obecności co
najmniej połowy członków Stowarzyszenia.
8. Uchwały są podejmowane w głosowaniu jawnym, chyba że niniejszy Statut stanowi
inaczej.
Zarząd
§ 16
1. Zarząd jest organem wykonawczym Stowarzyszenia.
2. Do kompetencji Zarządu należy:
a) kierowanie bieżącą działalnością Stowarzyszenia
b) zwoływanie Walnego Zebrania Członków,
c) wykonywanie uchwał Walnego Zebrania
d) informowanie członków o swojej działalności,
e) ustalanie ramowego programu działania,
f) dokonywanie weryfikacji poszczególnych członków
g) opiniowanie kandydatur i przyjmowania nowych członków
h) podejmowanie uchwał w sprawie zatrudniania, wynagradzania i zwalniania
pracowników,
i) podejmowanie uchwał w sprawie zlecania wykonania dzieł i zleceń osobom
fizycznym i prawnym,
j) podejmowanie, na podstawie upoważnienia Walnego Zebrania, uchwał w
sprawach składek członkowskich,
k) tworzenie specjalistycznych struktur, takich jak: oddziały kulturalne,
gospodarcze lub wydawnicze,
1) koordynowanie działalności poszczególnych jednostek,
m) zarządzanie majątkiem Stowarzyszenia,
n) sporządzanie rocznego raportu merytorycznego i finansowego z działalności
Stowarzyszenia,
o) podejmowanie decyzji o wejściu Stowarzyszenia w porozumienia i partnerstwa
z innymi organizacjami i administracją publiczną,
p) prowadzenie dokumentacji członkowskiej,
r) zgłaszanie do Walnego Zebrania wniosków o nadanie godności honorowego członka Stowarzyszenia,
s) podejmowanie uchwał w sprawach członkowskich leżących w kompetencji Zarządu, zgodnie z paragrafem 12 ust. 1.
3. Do kompetencji Zarządu należą również wszelkie inne sprawy, nie zastrzeżone Statutem dla innych organów Stowarzyszenia.
§ 17
1. Zarząd składa się z 5-7 członków Stowarzyszenia.
2. Członkowie Stowarzyszania nie mogą pozostawać w stosunku pokrewieństwa,
powinowactwa z członkami Komisji Rewizyjnej. Nie można łączyć funkcji w Zarządzie z członkostwem w Komisji Rewizyjnej.
3. Zarząd w terminie do dwóch tygodni wybiera spośród siebie Prezesa, Wiceprezesa,
Sekretarza. Skarbnika i Członka Zarządu.
4. Posiedzenia Zarządu zwołuje Prezes w miarę potrzeb, jednak nie rzadziej niż raz na 3 miesiące.
5. Pracami Zarządu kieruje Prezes lub jego zastępca.
6. W razie długotrwałej niemożności pełnienia obowiązków przez Prezesa, funkcję tę
obejmuje na ten czas Wiceprezes.
7. Uchwały Zarządu zapadają większością głosów przy obecności co najmniej 2/3 członków Zarządu.
8. Jeżeli Zarząd obraduje w niepełnym składzie, treść uchwał musi zostać obligatoryjnie
przesłana na piśmie nieobecnym członkom Zarządu, najpóźniej w ciągu 14 dni od daty podjęcia uchwały.
9. W posiedzeniach Zarządu mogą uczestniczyć z głosem doradczym członkowie Komisji rewizyjnej na wniosek własny lub członka Zarządu.
10. Posiedzenia Zarządu mają charakter zamknięty, o ile Zarząd postanowi inaczej.
11. Członkowie Zarządu mogą być zatrudniani na mocy umowy o pracę lub umów
cywilnoprawnych w Stowarzyszeniu w celu realizacji poszczególnych działań i projektów Stowarzyszenia.
Komisja Rewizyjna
§18
1. Komisja rewizyjna jest organem kontrolnym Stowarzyszenia
2. Komisja rewizyjna składa się z 2 do 3 członków Stowarzyszenia. Na pierwszym
posiedzeniu Komisja wybiera ze swego grona przewodniczącego, zastępcę
przewodniczącego i sekretarza oraz określa tryb swego działania. W przypadku
dwuosobowego składu Komisji Rewizyjnej, przewodniczący otrzymuje dwa głosy.
3. Członkowie Komisji Rewizyjnej nie mogą łączyć członkostwa w Komisji rewizyjnej z pełnieniem funkcji z Zarządzie lub stosunkiem pracy ze Stowarzyszeniem. Członkowie Komisji Rewizyjnej nie mogą:
a)pozostawać w stosunku pokrewieństwa, powinowactwa lub podległości z tytułu
zatrudnienia z członkami Zarządu
b) być skazanymi prawomocnym wyrokiem za przestępstwo z winy umyślnej.
4. Do kompetencji Komisji Rewizyjnej należy:
a) przeprowadzanie przynajmniej raz w roku, kontroli całokształtu działalności
statutowej Stowarzyszenia ze szczególnym uwzględnieniem jego działalności finansowej,
b) występowanie do Zarządu z wnioskami wynikającymi z przeprowadzonych kontroli,
c) prawo żądania zwołania Nadzwyczajnego Walnego Zebrania Członków w razie
stwierdzenia nie wywiązywania się przez Zarząd z jego statutowych obowiązków, a także prawo żądania zwołania posiedzenia Zarządu. W takim przypadku posiedzenie powinno się odbyć nie później niż w ciągu 10 dni od daty złożenia wniosku.
d) zwoływanie walnego zebrania Członków, w razie nie zwołania go przez Zarząd w terminie lub trybie ustalonym Statutem, w trybie przewidzianym dla Nadzwyczajnego Walnego Zebrania,
e) składanie na Walnym Zebraniu Członków wniosków o uchylenie uchwał Zarządu
sprzecznych z postanowieniami statutu lub celami Stowarzyszenia,
f) składanie na Walnym Zebraniu Członków wniosków o udzielenie lub odmowę udzielenia absolutorium władzom Stowarzyszenia,
g) składanie walnemu Zebraniu członków sprawozdań z własnej działalności.
5. Uchwały komisji rewizyjnej są ważne, gdy są podjęte zwykłą większością głosów, w
przypadku składu trzyosobowego, przy obecności minimum dwóch członków Komisji, a w przypadku składu dwuosobowego, przy obecności obu członków Komisji.
6. Członkowie Komisji rewizyjnej mają prawo udziału z głosem doradczym w posiedzeniach Zarządu.
§ 19
1. Członkostwo w Zarządzie i Komisji Rewizyjnej ustaje na skutek:
a) upływu kadencji,
b) ustania członkostwa w Stowarzyszeniu,
c) zrzeczeniu się udziału w tych władzach,
d) odwołania przez Walne Zebranie.
2. Jeżeli Komisja rewizyjna wnioskowała o nie udzielenie absolutorium lub jeśli w czasie upływającej kadencji członek władz złamał statut to absolutorium musi zostać udzielone większością 2/3 głosów. W pozostałych wypadkach absolutorium jest udzielane zwykłą większością głosów.
3. W stosunku do członka władz, który nie uzyskał absolutorium, wniosek o odwołanie może zgłosić każdy członek biorący udział w walnym Zebraniu.
4. Członkowie, którzy nie uzyskali absolutorium, nie mogą pełnić funkcji w żadnych
władzach Stowarzyszenia podczas następnej kadencji.
5. Członek Zarządu oraz członek Komisji Rewizyjnej nie może być pozbawiony członkostwa poprzez wykreślenie z listy członków, z wyjątkiem wypadku niespełnienia wymagań przewidzianych w ustawie - Prawo o stowarzyszeniach.
§ 20
Dla obsługi administracyjnej Stowarzyszenia Zarząd może utworzyć biuro Stowarzyszenia, określając jego statut i zakres wykonywanych czynności.
§ 21
Do obsługi prasowej Stowarzyszenia przewodniczący może powołać rzeczników prasowych.
Rozdział V
Majątek i fundusze
§ 22
1. Majątek Stowarzyszenia powstaje:
a) z obowiązkowych składek członkowskich,
b) z darowizn,
c) ze spadków,
d) z dotacji, grantów i subwencji,
e) z zapisów í z odpisów,
f) z ofiarności publicznej.
2. Wszelkie środki pieniężne mogą być przechowywane wyłącznie na koncie stowarzyszenia.
3. Stowarzyszenie prowadzi gospodarkę finansową zgodnie z obowiązującymi przepisami.
4. Decyzje w sprawie nabywania zbywania i obciążania majątku Stowarzyszenia podejmuje Zarząd.
§ 23
Zakazane jest:
1. udzielanie pożyczek lub zabezpieczanie zobowiązań majątkiem stowarzyszenia w stosunku do jej członków, członków organów lub pracowników oraz osób, z którymi pracownicy pozostają w związku małżeńskim albo w stosunku pokrewieństwa lub powinowactwa w linii prostej, pokrewieństwa lub powinowactwa w linii bocznej do drugiego stopnia albo są związani z tytułu przysposobienia, opieki lub kurateli, zwanych dalej „osobami bliskimi",
2. przekazywania jej majątku na rzecz ich członków, członk6w władz lub pracowników oraz ich osób bliskich, na zasadach innych niż w stosunku do osób trzecich, w szczególności jeżeli przekazanie to następuje bezpłatnie lub na preferencyjnych warunkach,
3. wykorzystywanie majątku na rzecz członków, członków władz lub pracowników oraz ich osób bliskich na zasadach innych niż w stosunku do osób trzecich, chyba, że to wykorzystanie bezpośrednio wynika ze statutowych celów Stowarzyszenia,
4. dokonywanie zakupu na szczególnych zasadach towarów lub usług od podmiotów, w których uczestniczą członkowie Stowarzyszenia, członkowie jego władz lub pracownicy oraz ich osoby bliskie.
§ 24
1. Do składania oświadczeń woli w imieniu Stowarzyszenia uprawnionych jest dwóch
członków Zarządu działających łącznie.
2. Do składania oświadczeń woli w imieniu Stowarzyszenia w sprawach majątkowych
uprawniony jest prezes lub wiceprezes działający z innym członkiem Zarządu.
Rozdział VI
Zmiana statutu i rozwiązanie stowarzyszenia
§ 25
1. Zmiana statutu i rozwiązanie Stowarzyszenia wymagają podjęcia uchwały przez Walne Zebranie Członków większością 2/3 głosów uczestniczących w głosowaniu jawnym przy obecności co najmniej 50% członków w pierwszym terminie. W drugim terminie po upływie 15 minut po pierwszym terminie bez względu na liczbę obecnych.
2. W przypadku podjęcia uchwały o rozwiązaniu Stowarzyszenia, Walne Zebranie Członków powołuje likwidatora celem przeprowadzenia likwidacji.
3. Likwidator przeprowadza likwidację w możliwie najkrótszym czasie i w tym celu
podejmuje czynności określone w ustawie o Stowarzyszeniach.
4. Po zakończeniu likwidacji majątek Stowarzyszenia przeznacza się na cel określony
uchwałą Walnego Zebrania. Członków o likwidacji i likwidator zgłosi Sądowi wniosek o wykreślenie Stowarzyszenia z Rejestru Stowarzyszeń.
5. W sprawach nie uregulowanych niniejszym Statutem mają zastosowanie przepisy ustawy - Prawo o stowarzyszeniach.
Bukownica, 2013-04-24
Przewodniczący - Maria Wróbel Sekretarz - Dorota Walkowiak
Główną wizją Stowarzyszenia Kulturalno-Edukacyjnego "Stacja Bukownica" jest wyrównywanie szans edukacji artystycznej dzieci, młodzieży, dorosłych, starszych wiekiem i niepełnosprawnych, osób zagrożonych patologią z terenów wiejskich; animacja kulturalna społeczności lokalnej, integracja pokoleń w twórczym działaniu, ratowanie od zniszczenia zabytkowych miejsc dorobku kultury Polskiej, ochrona środowiska, propagowanie zdrowego trybu życia i odżywiania, turystyka i sport, a nade wszystko rozwój artystyczny człowieka.
Stacja Bukownica to nieczynna stacja kolejowa przecudnie położona wśród pól we wsi Bukownica w Gminie Grabów nad Prosną w powiecie ostrzeszowskim na południu województwa wielkopolskiego w Polsce. Szczęśliwie odnaleziona przez Marię Wróbel dzięki Ewie Perdaszek. Wyglądem przypominająca domek z Doliny Muminków - ozdobiona uroczo kwiatami przez mieszkanki stacji Annę Gierz i Krystynę Machnik prosiła, aby tam wejść i zostać. Od 1998 roku nie jeździ tędy pociąg, ale nam zależy aby na tejże linii kolejowej Ostrzeszów - Namysłaki jeździła jak kiedyś "Grabowska Toczka".
Drezyny już jeżdżą dzięki niesamowitym zapaleńcom z Towarzystwa Przyjaciół Kolei Ostrzeszów - Namysłaki. Stacja Bukownica to przystanek na tejże trasie. Marzeniem naszym jest, aby ludzie przybywający na Stację zastali tu zawsze coś ciekawego do przeżycia, zobaczenia, zrobienia. Mamy aspirację, aby stać się miejscem kulturotworczym południowej Wielkopolski, o którym będzie głośno w Polsce i poza jej granicami. Marzymy aby było to miejsce gdzie przybywający ludzie będą mogli realizować swoje marzenia artystyczne. Zapraszamy zatem do nas na nasze działania sztuk wielu - z teatru, śpiewu, muzyki, rękodzieła, folkloru, rekreacji, sportu, tańca, plastyki. Bardzo zależy nam abyście razem z nami wprowadzili się na stację i „ożywiali duchy stacyjne" - ożywiali Stację. Eksperymentujcie i twórzcie z naszą pomocą!
Historia Stowarzyszenia Kulturalno-Edukacyjnego "Stacja Bukownica" nie zaczyna się jak wszyscy mogą sądzić w 2008 roku na Stacji w Bukownicy, kiedy to Maria Wróbel znalazła się na niej po raz pierwszy, ale na nieczynnej stacji kolejowej w Szamocinie. Dlaczego tam? Otóż dlatego, że tam właśnie Maria Wróbel pojechała w roku 1996 na Warsztaty Teatralne ze swoją grupą teatralną i tamta Stacja zauroczyła ją... Wymarzyła sobie, aby mieć podobną Stację jak mistrzyni reżyserii, wielki społecznik i zawiadowca artystyczny Społecznego Stowarzyszenia Edukacyjno-Teatralnego "Teatr Stacja Szamocin" - Luba Zarembińska... I stało się...
Z radością zapraszamy Was do nas. Na pewno przez cały rok znajdziecie coś do odkrycia dla siebie - aktorzy, śpiewacy, tancerze, malarze, rękodzielnicy, społecznicy - mali, średni i duzi... Czekamy na Was i obiecujemy, że na pewno odnajdziecie tutaj Siebie... Działają u nas amatorskie grupy animujące i integrujące społeczność lokalną: Teatr, Chór, Zespół, Młodzieżowa Grupa Artystyczna, a planujemy inne społeczne zajęcia artystyczne z dziedziny plastyki, rękodzieła, fotografii, filmu, muzyki, śpiewu i takie jakie przychodząc do nas zaproponujecie... Maria Pigulska
Teatr pod gołym niebem
- Katarzyna Piwońska
Bukownica to całkiem spora wieś położona w południowej części województwa wielkopolskiego. Właściwie bliżej stąd do Wrocławia (105 kilometrów) niż Poznania (161 kilometrów). Dojazd do najbliższych miast, w których działają sceny teatralne (Sieradz, Kalisz), zajmuje prawie godzinę. A jednak kierunek podróżowania jest odwrotny: to do Bukownicy ściągają miłośnicy kultury, żeby uczestniczyć w działaniach przygotowywanych przez Stowarzyszenie Kulturalno-Edukacyjne „Stacja Bukownica”.
Życie kulturalne polskiej prowincji – temat, który najczęściej wywołuje uśmieszek politowania i skojarzenie z przaśnym festynem przy prostych dźwiękach muzyki disco polo i „paleniem gumy” jako główną atrakcją. Określenia „wiocha”, „wieśniacki”, których używa się, by opisać coś obciachowego, wiążą się właśnie z takim postrzeganiem obszarów pozamiejskich. W ostatnim roku, uczestnicząc w projektach Instytutu Teatralnego, miałam okazję wyprawić się do kilkudziesięciu miejscowości oddalonych od dużych ośrodków i dzięki temu na własne oczy zobaczyłam, że prowincja to nie monolit i nawet wioski położone w tej samej gminie mogą reprezentować zupełnie inny model podejścia do społeczności wiejskiej. Znajdziemy więc wsie, których życie kulturalne odzwierciedla przytoczony na początku stereotyp, znajdziemy „wiochy zabite dechami”, gdzie nie dzieje się zupełnie nic, a ich mieszkańcy zdani są na ofertę stacji telewizyjnych (a jaka jest – każdy widzi). W końcu znajdziemy też wioski, w których pojawili się animatorzy kultury, a ich działania pozwoliły uruchomić wir społecznej aktywności, lub miejscowości, których mieszkańcy sami zakładają stowarzyszenia i dbają o zapewnienie sobie ciekawej oferty kulturalno-rozrywkowej… Znajdziemy całą mnogość wariantów i form uczestnictwa w kulturze. A odkąd ja znalazłam się w Bukownicy, wciąż opowiadam o działalności lokalnego stowarzyszenia. I opowiem jeszcze raz…
Czym jest Stacja Bukownica? Spełnionym marzeniem. Maria Wróbel – spiritus movens Stacji Bukownica – swoje życie związała z teatrem i animacją kultury. Jest inicjatorką i organizatorką różnorodnych działań twórczych i warsztatów artystycznych w Wielkopolsce i na Dolnym Śląsku. Pod koniec lat dziewięćdziesiątych, kiedy pracowała w Centrum Kultury w Ostrzeszowie jako instruktorka teatralna, zabrała swoją grupę na warsztaty do Szamocina. Tam na nieczynnej stacji kolejowej Luba Zarembińska założyła (i prowadzi do dziś) ośrodek artystyczny, w którym odbywają się wystawy, imprezy i realizowane są projekty kulturalne (m.in. Teatr Stacja, którego najsłynniejsze przedstawienie, Spowiedź w drewnie, otrzymało I nagrodę w Ogólnopolskim Konkursie Na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej, organizowanym przez Instytut Teatralny i Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego). Maria Wróbel, zauroczona tak działalnością, jak i aurą Stacji Szamocin, zamarzyła o podobnym miejscu dla siebie. Nie udało się to od razu, bo dopiero w 2008 roku – stacja znajdowała się zaledwie kilka kilometrów od jej miejsca zamieszkania! W Bukownicy.
Budynek tej stacji chyba wszystkim kojarzy się z domkiem rodziny Muminków – wszystko za sprawą charakterystycznej bryły: wysokiej (co prawda nie okrągłej) wieżyczki i niższej przybudówki, które pokrywa dachówka. Od wiejskich zabudowań oddziela go pas pól i łąk oraz nitka torów kolejowych (linia Ostrzeszów-Namysłaki). Pociąg nie jeździ po nich już od ponad piętnastu lat. Jeżdżą natomiast… drezyny! Dzieje się to za sprawą zapaleńców z Towarzystwa Przyjaciół Kolei Ostrzeszów-Namysłaki. Przyjaźń pomiędzy założycielami Stacji Bukownica a lokalnymi miłośnikami kolei zawiązała się już na samym początku działalności. Maria Wróbel z uśmiechem wspomina: „Przypomina mi się taki obrazek z pierwszych miesięcy na stacji: siedzimy na dworze, rozmawiamy i naszym oczom ukazuje się drezyna z biało-czerwoną flagą. Bukowniczanie przyjechali, żeby zapisać się do naszego stowarzyszenia. Byłam nimi zachwycona”. Towarzystwo chętnie włącza się w działania Stacji – przejażdżka drezyną to stały punkt programu organizowany tu imprez. Wspólnie starają się, aby ponownie ruszyła Grabowska Toczka (potoczna nazwa nieczynnej od końca XX wieku linii kolejowej) i obiecują, że prędzej czy później na bukownicką stację będzie można dojechać pociągiem (póki co trzeba przesiąść się w Ostrzeszowie do pekaesu).
Nim jednak rozkład jazdy ponownie obejmie przyjazdy i odjazdy pociągów, trzeba go wypełnić inaczej: godnie zastępując kulturalną ofertą warsztatową. Zajęcia mają charakter artystyczny i edukacyjny. Mali, średni i duzi mieszkańcy Bukownicy oraz okolicznych miejscowości mogą odkrywać i rozwijać umiejętności w dziedzinach takich, jak: rękodzieło, plastyka, fotografia, film, teatr, muzyka i śpiew (w zależności od aktualnie realizowanego przez Stowarzyszenie projektu). Zajęcia poszczególnych grup odbywają się co tydzień lub dwa tygodnie. Na stałe działają tu cztery amatorskie grupy: Teatr, Chór, Zespół i Młodzieżowa Grupa Artystyczna. Niejeden dom kultury może pozazdrościć tak szerokiej oferty, a przede wszystkim pełnych pasji i zaangażowania instruktorów (nierzadko zdarzało się, że zajęcia prowadzili oni społecznie).
Działania Stacji oprócz celów artystycznych i edukacyjnych mają też dla lokalnego środowiska wymiar integracyjny. Stwarzają mieszkańcom wsi okazję, aby dobrze się poznać, więc po pewnym czasie zajęcia zmieniają się samoistnie w spotkania grupy dobrych znajomych, a naturalną potrzebą staje się wówczas wydzielenie podczas zajęć części o charakterze czysto towarzyskim (choćby na świętowanie imienin któregoś z członków). Nieważne są różnice, jak zawód czy wykształcenie – w chórze przecież wszyscy śpiewają wspólnie, w teatrze każdy dokłada swoją cegiełkę do zbudowania spektaklu. Aleksandra Kędzia, członkini Chóru, mówi: „Spotykamy się w każdy poniedziałek wieczorem. Tak się przyzwyczaiłam do tych zajęć i tak je polubiłam, że choćbym miała ręce pełne roboty, to kiedy zbliża się osiemnasta, zostawiam wszystko i wychodzę śpiewać”.
Oprócz tygodniowego „rozkładu jazdy” obowiązuje drugi – roczny. Wpisane są w niego jednodniowe imprezy oraz kilku lub kilkunastodniowe warsztaty. Największe wydarzenie współorganizowane przez Stację to Piknik Kolejowy. Maria Wróbel opowiada: „Piknik odbywa się na czterech stacjach – w Ostrzeszowie, Godziętowach, Bukownicy i w Grabowie nad Prosną. Każda przygotowuje inny program. My organizujemy jarmark rękodzieła artystycznego, wystawy, i prezentujemy dokonania działających na stacji grup. Od rana do wieczora można wsiąść w drezynę i ruszyć w podróż między stacjami. Zawsze mamy tu ponad dwustu widzów na spektaklach, a przez cały dzień przybywa do nas około 1000 miłośników kolei i sztuki”.
Pod koniec lata (a od dwóch lat także wiosną) na Stacji Bukownica odbywają się warsztaty teatralne dla młodzieży i dorosłych. Niepisaną zasadą jest jednak przyjmowanie każdej chętnej do udziału osoby, niezależnie od wieku. Przez lata działalności kulturalnej Marii Wróbel udało się zbudować szeroką sieć kontaktów, dzięki czemu zaprasza do Bukownicy instruktorów i reżyserów z bardzo różnorodnym dorobkiem i doświadczeniami (spektakle realizował tu kilkukrotnie Sebastian Stafecki, dwukrotnie Jerzy Kaszuba i raz Luba Zarembińska). Maria Wróbel cieszy się z zataczającego coraz szersze kręgi zainteresowania warsztatami: „Bardzo często zdarza się, że przyjeżdżają do nas osoby z innych miejscowości – nie tylko okolicznych, ale także z Ostrzeszowa, Sycowa, a nawet z bardziej odległego Ostrowa Wielkopolskiego [40 kilometrów – przyp. K.P.]. Wieści o warsztatach roznoszą się i docierają do zainteresowanych głównie przez znajomych. Część z nich to osoby pracujące z młodzieżą – opowiadają o tym, co tu robimy, i zawsze znajdzie się ktoś zainteresowany”.
Kultowym projektem jest zrealizowany podczas V Warsztatów Teatralnych w 2011 roku plenerowy spektakl Stara stacja aż skrzypi (na motywach Skrzypka na dachu) w reżyserii Sebastiana Stafeckiego. „Zagrało w nim trzydzieścioro troje aktorów amatorów: rolnicy, malarz, bankowiec, gospodyni, kadrowa, emeryt, dzieci, młodzież, studenci, pedagodzy, instruktorzy – cały przekrój lokalnej społeczności” – wylicza pani Maria. I opowiada anegdoty o tym, jak jednego z aktorów, który zapuszczał do spektaklu brodę, nie poznała w banku jego znajoma kasjerka i kazała mu okazać dowód; z kolei w niedzielę poszedł do kościoła wieczorem, żeby nikt nie widział, że w świąteczny dzień chodzi nieogolony. Założycielka Stacji pamięta, że przed spektaklem w występujących było dużo obaw dotyczących reakcji znajomej przecież publiczności, bo złożonej często po prostu z ich sąsiadów czy rodzin. „Ośmielaliśmy aktorów, mówiliśmy, że dadzą radę i nie nadmuchiwaliśmy atmosfery wokół samego występu. Jak się potem okazało, udział w spektaklu był wzmocnieniem podmiotowości społecznej naszych aktorów” – mówi pani Maria. Pokaz premierowy odbywał się w… deszczu. I nie wystraszyło to publiczności. Bożena Rybczyńska, pedagożka i muzyk, wolontariuszka stowarzyszenia, która występowała w przedstawieniu, podsumowuje: „To był hit! Trudno będzie powtórzyć ten sukces”.
Kiedy Stara stacja… święciła triumfy, nie wiedziałam jeszcze o istnieniu Stacji Bukownica, a to widowisko poznałam jedynie z licznych opowieści. Zachęciły mnie one, żeby zajrzeć do Bukownicy podczas finału tegorocznych warsztatów. Tym razem z młodzieżą i dorosłymi pracował Jerzy Kaszuba – w cztery wieczory wspólnie przygotowali oparte na improwizacji przedstawienie teatru faktu Jak to Stanisławie Stachnik urok zadano. Fabuła osnuta została wokół zapisków z ostatniego procesu o czary w Polsce w 1926 roku. Nie sposób było uniknąć skojarzeń z formułą teatru ludowego stworzoną przez Jędrzeja Cierniaka, który chciał, aby przedstawienia tworzone przez lud – tym słowem obejmował zarówno lud wiejski, jak i robotniczy – były zgodne z duchem czasu i panującym w danej społeczności klimatem intelektualnym oraz odwoływały się do obrzędów ludowych. W bukownickim przedstawieniu do rangi wiejskiego obrzędu urasta nie tyle tytułowe rzucanie uroku, co raczej przekonująco zagrane awantury sąsiedzkie, kłótnie rodzinne i zemsta. To na nie został położony nacisk. Aktorzy, niezależnie od tego, czy nim się na co dzień posługują czy nie, doskonale znają język gestów typowych dla sytuacji wiejskiej awantury oraz zwyczajowe czynności i formuły słowne. Podsuwa go telewizja, podsuwa codzienność. Tak pojmowanego teatru nie trzeba się uczyć na pamięć, nie trzeba też przyswajać zasad jego funkcjonowania, bowiem taki teatr nosi się w sobie, więc wystarczy poszukiwać wyrazu w swoim otoczeniu.
Sytuacja na Stacji Bukownica nie przedstawia się na tyle różowo, że na jej wydarzenia i warsztaty schodzi się cała wieś. Bywa różnie. Historia Stacji to także opowieść o próbach dotarcia do mieszkańców miejscowości z kulturalną ofertą. Dziś pokazy spektakli przygotowanych przez Stację Bukownica przyciągają tylu widzów, że w wielu miejskich teatrach zabrakłoby krzeseł. Zresztą na stacji też często brakuje i widzowie siadają na kocach lub oglądają przedstawienia „na stojaka”. Z kolei dużo mniej jest chętnych do współtworzenia tych wydarzeń. Szybko udało się zaangażować tych, którzy już wcześniej byli aktywni na różnych polach społecznej działalności. Trudniej jednak poradzić sobie z tymi, którzy do wydarzeń kulturalnych podchodzą z rezerwą. Maria Wróbel wspomina, że w pierwszych warsztatach uczestniczyli przede wszystkim ludzie spoza miejscowości: „Pytali o drogę na stację, a mieszkańcy wsi odpowiadali im, że stacja jest nieczynna”. Sposobem na tych niezorientowanych okazał się udział Stacji Bukownica w programie Instytutu Teatralnego „Lato w teatrze”; tak też twierdzi pani Maria: „Myślę, że zdobywamy Bukownicę przez dzieci. Podoba się im u nas i rodzice to widzą. Dzięki temu oni również zaczynają się interesować, co jeszcze robimy – przychodzą i często już zostają. Niby mała stacyjka na wsi z dala od miasta, a tyle się dzieje”.
Stacja Bukownica należy do weteranów programu koordynowanego przez Instytut Teatralny – przygotowuje artystyczne półkolonie od czterech lat. Podczas dwutygodniowych warsztatów panuje atmosfera pogodnego spokoju – zasady współpracy zostają określone na początku wspólnie przez grupy i instruktorów, a później każdy dba, by były przestrzegane. Program warsztatów oprócz zajęć stricteteatralnych zawiera także wycieczki związane z tematyką przygotowywanego spektaklu – w tym roku miał on opowiadać o „pożytkach czytania”, zatem obowiązkowa była wyprawa do biblioteki. Wychodzenie z dziećmi poza przestrzeń stacji sprawiało, że teatralna praca nie była dla nich czymś wyabstrahowanym z rzeczywistości, a wręcz przeciwnie: zyskiwały świadomość tego, że teatr może opowiedzieć o jej dowolnym elemencie. Instruktorzy podążają za tempem i możliwościami swoich grup. Widać, że często musieli sięgać i uważnie czytać stojące w stacyjnej podręcznej biblioteczce książki o Janie Dormanie i jego metodzie pracy przez zabawę. Przy budowaniu programu warsztatów pamiętano o tym, że nie można lekceważyć takiego etapu pracy jak… przerwa. Dzieci mają wówczas możliwość coś zjeść (tu pojawia się element zaangażowania rodziców, którzy ochoczo pichcą dla czterdziestki uczestników) i wypić, pobawić się ze sobą w dowolny sposób, spędzić czas z dziećmi spoza swojej grupy, porozmawiać i… pojeździć drezyną (oczywiście z opiekunem). Obserwując prace warsztatowe, szczególnie cenne wydało mi się podejście do występu jako naturalnego etapu. Podobnie jak w pracy z dorosłymi – nie budowano wokół niego żadnego napięcia, nie udzielano żadnych wskazówek do ostatniej chwili. Na dwie godziny przed spektaklem instruktorzy zamiast szlifować niedociągnięcia, bawili się z dziećmi, śpiewali z nimi, grali w podchody i rozmawiali o ich odczuciach – kto by się w takich okolicznościach mógł stresować występem i ewentualną wpadką? Musiało pójść świetnie – i poszło! Podczas tegorocznego finału „Lata w teatrze” obejrzałam na stacji plenerowy spektakl, w którym – tak jakby sobie życzył Dorman – udało się „uchwycić i zachować i spożytkować instynkt teatralny dziecka w jego różnorodnych przejawach”.
Jak to się dzieje, że na małej stacyjce zagubionej wśród pól dzieją się rzeczy, o których marzyli wizjonerzy polskiego teatru? Może dzięki podejściu do kultury, które reprezentuje zawiadowca stacji, Maria Wróbel: „Nie można dawać gotowego dania – trzeba je przyrządzić razem. Podawanie czegoś na tacy to pójście po linii najmniejszego oporu. Zupełnie inaczej, kiedy samemu coś się stworzy, coś przeżyje. Mam świadomość, że nie tworzymy tutaj wydarzeń na niebotycznym poziomie artystycznym – ale nie o to nam chodzi. Kiedy zaczęłam brać udział w warsztatach i grać w spektaklach, poczułam, że to o wiele bardziej fascynujące niż samo oglądanie. Dlaczego więc nie dać innym okazji do tego, by stali się twórcami i przetestowali to na własnej skórze?”.